Hoi allemaal!

Weer na 2 weken stilte een nieuwe blog, wederom vanuit een Eurostar treinDeze keer uiteraard n tegengestelde richting, weer richting de plicht. Na twee hele fijne weken thuis zit ik eerlijk gezegd dan ook wat depri in de trein :( Maar goed, nog maar 14 weken totdat ik voorgoed naar huis ga en mijn au-pair avontuur weer om is!

Door naar het overzicht dan maar.

Zaterdag de 26e kwam ik keurig op tijd aan op Dordt centraal en werd ik al opgewacht door mijn vader. We zijn eerst even naar huis gegaan om wat spulletjes weg te brengen (die enorme koffer, ja) en toen doorgegaan naar de opticien voor de nodige controle. Daarna zijn we weer snel naar huis gegaan, want we moesten voorbereidingen treffen voor ons verjaardagsfeestje! Het feestje was erg gezellig en het was leuk om (bijna) iedereen weer even te zien. Daarna was ik toch wel echt afgedraaid dus ik heb besloten om snel naar bed te gaan.

De volgende ochtend was het dan opeens pasen. Dat opeens-gevoel kwam denk ik vooral doordat ik de stille week niet zo beleefd heb als normaal, want ik kon door mijn werktijden niet naar de kerk. Maar goed, dat gaf niet zo erg en het was eerlijk gezegd fijn om ondanks mijn 'bekering' tot de Anglicaanse kerk weer even in mijn 'eigen' kerk te zijn.

Maandag was het dan weer zo'n inpakdag, maar dat was makkelijk want ik hoefde alleen maar kleding van een koffer naar de andere te verplaatsen :) De rest van de dag heb ik lekker gerelaxt want dat ik me vooral voorgenomen!

Dinsdag gingen we weg voor een lekker weekje Oostenrijk. Alles ging heel voorspoedig en na een dagje auto kwamen we bij ons tussenstop-hotel aan. We hebben genoten van heerlijke Duitse schnitzel dus wij waren helemaal tevreden :)

Woensdagochtend werd ik wakker en was er iets bijzonders, ik was namelijk jarig! Ik had mijn feestje met cadeautjes en visite al gehad, maar ik voelde me toch wel jarig. bovendien gingen we die dag nog een paar uurtjes verder naar Oostenrijk! En wat was het mooi om al die besneeuwde bergtoppen te zien die normaal als we komen allemaal gesmolten zijn. Het werd ook gelijk mooi weer en het is daar ook een stukje warmer dan in Nederland, zo'n 19 graden! We hebben eerst eens rustig uitgepakt en toen hebben we nog een rondje dorp gedaan om de omgeving te verkennen :)

Donderdag was een mooie zonnige dag, dus we zijn naar Kühtai gegaan. Daar hebben we genoten van de sneeuw, de zon en alle skieënde mensen. Ik ben zelfs nog een beetje verbrand in de zon en het voelde helemaal niet koud aan, terwijl het niet warmer was dan 6 graden!

Na deze heerlijkheden hebben we alvast nagedacht over wat we de rest van de week wilden doen. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat er nog zoveel sneeuw zou liggen, want het wintersportseizoen was natuurlijk afgelopen. Heel mooi om te zien, maar natuurlijk niet zo handig als je graag wilt wandelen. Gelukkig zijn er ook de zogenaamde 'winterwanderwege' dus daarvan hebben we er een paar gedaan. En er lag natuurlijk geen sneeuw in het dal, dus we konden ook mooie wandelingen op een wat lager hoogteniveau doen.

Op vrijdag zijn we nog een dagje naar Innsbruck geweest en omdat het voor mij al behoorlijk lang geleden was dat ik er was geweest, voelde het alsof ik een nieuwe stad bezocht.

Op zaterdag wilden we naar Axamer Lizum, want dat leek een beetje het paradepaardje voor onze gemeente. Nadat we boven afgeschrokken waren door dronken Duitsers, hebben we eerst tbc een kort wandelingetje gemaakt over de winterwanderweg en zijn we daarna maar naar de Patscherkofel gereden om daar te wandelen. We hebben daar een mooie tocht gemaakt, uiteindelijk het laatste stukje over een wildpaadje gelopen (ik dacht echt dat het een pad was, oops) . Ik weet het niet zeker (bij mij gaan de dagen altijd door elkaar heen lopen op vakantie) maar volgens mij hebben we die avond ook een kaasfondue gedaan, naar traditie op een geimproviseerd fonduestelletje omdat we de onze altijd vergeten :)

Zondag hebben we een mooie wandeling vanuit ons dorp richting Mutters gemaakt met mooie uitzichten onderweg. En het was die dag zo warm dat we in het zonnetje voelden branden en maar gingen afkoelen met een ijsje. Mij hoor je niet klagen! :)

's Maandags hebben we volgens mij het Mieminger plateau ontdekt. We wilden eerst naar de Kemater alm, een van onze favoriete plekken, maar we wisten niet of de weg wel vrij was of dat er nog sneeuw lag dus we hebben maar wat anders verzonnen. Bij het Mieminger plateau hadden we nog nooit gewandeld, dus het was ook leuk om weer iets nieuws te ontdekken. Het was die dag echt prachtig weer, volop zon en een blauwe lucht. Na twee wandelingen waarvan 1 klamm vonden we het wel weer mooi geweest en zijn we richting huis gegaan om op ons balkon nog even van de zon te genieten.

Dinsdag was dan alweer de laatste dag voordat we weer naar huis gingen, maar we hebben zeker nog even genoten. Het leek alsof het zwaarbewolkt was, maar dat was het saharazand dat voor de zon zat. We hebben een mooie wandeling gemaakt bij weer een stukje waar we nog niet geweest waren. Hij liep alleen wel anders dan gepland, want we dachten de winterwanderweg te hebben, maar later bleken we op het sneeuwschoenpad te zijn beland. Dat betekende dus ook dat er nog heel veel sneeuw lag... Maar goed, wij zijn niet zo van het opgeven en teruggaan, dus we bleven stug doorlopen. Het was wel een mooie wandeling en eigenlijk was het best grappig om zo diep in de sneeuw te lopen. En we zijn gelukkig veilig teruggekomen!

Hoe vlekkeloos en snel de heenweg was, zo vervelend en traag ging de terugweg. Het begon al met dat papa na 50 minuten rijden meedeelde dat hij zijn telefoon in het huisje vergeten was. Konden we dus weer terug (ik kan je nu wel weer vergeven hoor pap ;)) en na nog wat files onderweg kwamen we dan eindelijk na 12 uur in de auto gezeten te hebben toch thuis aan. En gelukkig waren wij niet betrokkenbij alle ongelukken die er onderweg gebeurd zijn.

Ik heb de volgende ochtend eerst lekker uitgeslapen en daarna zijn mama en ik op pad gegaan om naar de kapper te gaan, nadat ik weer afscheid heb genomen van Mirjam en Mirthe. Daarna ben ik richting Eline gegaan om nog gezellig even bij te kletsen.

Gisteren was dan toch echt mijn laatste dag hier, en ik ben eerst maar eens met Dyreen mee naar school gegaan, want zij had haar mondeling. Ik heb gelukkig nog even met mijn oude mentor kunnen kletsen, dat was erg leuk. Na weer afscheid te hebben genomen van Dyreen ben ik richting manege gegaan, want ik wilde even bij de paarden kijken. Alva was me natuurlijk compleet vergeten (is niet erg, was te verwachten), maar het was wel leuk om met Kimberley even rond te kijken. Na nog even wat bijgekletst te hebben moesten we dan weer afscheid nemen.

Die avond ben ik eigenlijk gebroken. Ik vind het heel spannend om weer terug te gaan, want vorige keer toen ik terugkwam heb ik het de eerste 2 tot 3 weken echt heel zwaar gehad met heimwee enzo. Gelukkig heb ik nu wel wat meer eigen dingen, maar eerlijk ben ik ook erg zenuwacbtig voor de komende week: maandag heb ik Lucas weer heel de dag en de rest van de week moet ik extra werken, want Penny is weg voor haar werk. Ik weet ook wel dat het wel goedkomt, maar op dit moment ben ik gewoon heel verdrietig.

Ik vind het trouwens altijd heel erg leuk om post te krijgen, je kunt me een berichtje sturen als je mijn adres wilt weten en mijn ouders weten het ook.

Ik ga straks maar lekker uitpakken en kijken wie ik kan spreken ter plaatse.

Tot volgende week, hopelijk ben ik dan weer wat vrolijker!

Sifra