Hoi allemaal!

Hier is ie weer, de verse wekelijkse update vanuit Londen!

Trouwens, de dag dat ik dit schrijf, 12 oktober, is de dag dat ik precies een maand in Londen ben! Feestje dus!

Deze week begon eigenlijk niet zo goed, want op maandag wilde ik weer wat wasjes draaien (wat gaat dat hard zeg, met twee kleine kinderen!) en alles leek te gaan zoals het normaal ging, maar opeens stopte de wasmachine ermee, zonder af te pompen of te centrifugeren. Zeiknatte was dus! Niet handig, want in dit huis is geen droger beschikbaar, dus alles deed er drie keer zo lang over om weer droog te worden. Nou is het zo dat ik van aanpakken houd, dus ik had gelijk het idee om even de filter eruit te halen (misschien zat die wel verstopt) en het apparaat eens even van binnen te bekijken -ben ik toch nog een doe het zelver geworden pap! - maar dat leverde behalve een haarclipje niets op en de machine deed het nog steeds niet. Nu vind ik Engelsen over het algemeen prima mensen, maar als het op kapotte dingen aankomt zijn het uitstellers! Nu had het voor hun ook nog geen haast, ik had hun was nog gedaan, maar ik zag al voor me dat mijn kleren op gingen raken... Woensdag heb ik ze ervan kunnen overtuigen dat er toch echt een monteur moest komen, dus ik heb een afspraak gemaakt voor vrijdag. Die maandag was niet alleenmaar saai en somber gelukkig, want ik had met een andere Nederlandse au-pair afgesproken om naar Camden market te gaan. Het regende die dag pijpenstelen, dus ik stapte enigzins nat (ondanks mijn geweldige paraplu van Marks&Spencer) in de trein. Gelukkig was het toen we aankwamen bij de markt al droog geworden en we hebben even lekker rondgekeken en ik heb zelfs nog een nieuwe portemonnee gescoord om al die Engelse munten in kwijt te kunnen.

Dinsdag ben ik 's ochtends naar Ladywell Fields geweest, een parkje in de buurt dat ik nog niet gezien had. Het was ook niet veel, maar wat is het lekker om 's ochtends vroeg een wandeling te maken! Ik ging om 9.15 weg en ik was om 10.00 terug :)

Woensdag was eigenlijk een heel saaie dag, ik heb weinig gedaan en ik heb toen eigenlijk het eerste momentje gehad dat ik wel naar huis wilde. Het was geen heimwee, maar het vreemde gevoel dat ik wel een dagje naar huis zou willen om iedereen weer even te zien. Gelukkig was dat gevoel niet sterker dan de overtuiging dat ik hier wil blijven, want ik verwonder me er regelmatig over hoe bijzonder het is dat ik in Londen woon, dat ik naar alle bezienswaardigheden kan wanneer het me uitkomt, dat ik zoveel mooie en leuke dingen zie en doe terwijl veel van mijn leeftijdsgenoten moeten blokken voor hun opleiding :) Ik heb ook al gemerkt dat ik opeens heel snel volwassen geworden ben, omdat ik mezelf toch maar moet ziente redden ook al heb ik een geweldig gastgezin dat me overal bij wil helpen. Dus wees gewaarschuwd, als je me straks ziet als ik terugkom zie je een hele andere Sifra hoor! :)

Twee lange, saaie dagen later was de dag aangebroken dat de wasmachine werd gemaakt. Ik kan je nu horen denken: stel je toch niet zo aan, doe niet zo dramatisch! Maar ik heb gemerkt dat een wasmachine een luxe is die je pas opmerkt als ie het niet meer doet. Maar goed, de monteur zou komen om half elf. Om elf uur was hij er nog niet en ik stond op het punt het bedrijf te bellen om te vragen of ik het wel goed verstaan had, toen de telefoon ging. Het was het bedrijfom te vertellen dat de monteur niet kwam omdat hij een schroevendraaier door zijn hand had gehad. Ik balen natuurlijk, maar gelukkig kon ik een nieuwe afspraak maken voor maandag. Ik besloot dat ik de hele week genoeg had binnen gezeten, dus ik pakte snel mijn boek en camera en nam de DLR naar Greenwich park. Dit park is echt mijn favoriete plek hier in de buurt, het is groene, stille oase in het midden van het zakelijk hart van de stad. Het was die dag mooi weer en ik heb ongeveer 1,5 uur in het park gezeten en gewoon gelezen, geluisterd en gekeken. Heerlijk! Trouwens, als je je afvraagt wat de DLR is, dat is een bovengrondse metro, en als je denkt dat ik lui ben om daarmee naar het park te gaan (ik liep het hele stuk eerst), dat doe ik omdat er in de wandeling van ongeveer 45 min een heuvel zit met een geschat stijgingspercentage van 10%. Ik heb dus nu bedacht dat ik voortaan heen met de DLR ga en terug loop :)

Zaterdag was een leuke dag! Ik had met Bianca (een nederlandse au-pair waarmee ik vaker afspreek) om 10.30 afgesproken om naar greenwich market, greenwich park en paardrijden te gaan. Het was mooi weer die dag en het viel me opeens op dat de herfst toch best nadrukkelijk aanwezig is! Alle bomen waren al aan het verkleuren en de paden lagen ook al best vol met gevallen blaadjes. We hebben een lekker stevige wandeling gemaakt naar het uitzichtspunt en op de markt heb ik een leuk jurkje gekocht. Daarna moesten we stevig doorlopen naar paardrijden (tijd vergeten, oops) maar we hebben het op tijd gehaald en ik heb weer heerlijk gereden die middag.

Zondag had ik afgesproken met Saranne (ook een Nederlandse au-pair) om naar het Natural History Museum te gaan en als we nog tijd en zin hadden, zouden we het British Museum er achteraan plakken. Zo gezegd, zo gedaan en het was heel erg leuk! Het is zooo fijn dat de musea hier gratis zijn, je kan zo vaak gaan als je wilt. Ik ben 3 jaar geleden met werkweek naar Londen geweest (dat was het jaar waarin ik zeker wist dat ik in Londen wilde wonen) en toen was ik ook naar deze musea geweest, maar ik kwam erachter dat ik niet heel veel onthouden had, haha! Allebei de musea zijn zo ontzettend groot, eigenlijk zou je elke week een klein deel moeten doen. Na ongeveer 4 uur aan museum gedaan te hebben, wilden we gaan eten en we waren op weg naar het British museum bij toeval een pannenkoekenhuis tegen gekomen, dus we wisten in ieder geval al wat we wilden gaan eten, haha! Na een geweldig grote pannenkoek met appel, kaneel en vanille ijs gingen we weer naar huis. Voor mij was het nog een hele toer om met de trein te gaan, want ik zat in de goede trein (ik had natuurlijk goed gekeken, zo ben ik) maar het bord in de trein dat aangeeft waar je bent en wat het volgende station is, deed het niet en er werd ook niks omgeroepen. Nou ken ik de lijnen en stations best aardig, maar het was donker (ik bedacht me dat met de wintertijd straks het al om 16.00 donker wordt, help!) en het was een trein die een andere route nam dan ik gewend was. Gekukkig ben ik in de afgelopen maand ook een stuk spontaner geworden en na een beetje rondvragen kon ik bij het goede station uitstappen.

En dat was deze week alweer, nog 9 dagen tot mijn avontuurlijke en reislustige broer op bezoek komt en nog 10 weken tot ik voor de kerst naar huis kom! En pap en mam komen in de tussentijd ook nog! Wat een leuke tijd ga ik tegemoet :)

Tot volgende week!

Sifra