Hoi allemaal!

Hierbij mijn op een na laatste blog, de laatste vanaf Engelse bodem! Wat is de tijd toch snel gegaan. Ik schrijf vandaag vanuit een warm en zonnig Londen, ik geloof dat de zomer besloten heeft om in mijn laatste week hier eindelijk te komen :)

Maandag is er eigenlijk niet zoveel gebeurd. Het weer was wel een beetje raar, soms kwam de regen opeens met bakken uit de lucht en andere tijden was het weer zonnig. Ik had die avond voor de laatste keer koor en deze keer was het anders dan anders: de grondlegger van Singology (het is namelijk een grote organisatie met 9 koren over heel Londen) kwam namelijk langs om een zangworkshop te geven. Het was heel leuk en gezellig en daarom ook extra jammer toen ik van iedereen afscheid moest nemen. Maar het betekende ook weer een stapje dichterbij mijn vertrek!

Dinsdag was qua weer niet zo'n goede dag en afgezien van een paar boodschapjes (en daarbij op de terugweg natgeregend te zijn) heb ik niet zoveel uitgevoerd. Die avond ben ik natuurlijk wel naar de sportschool geweest en volgens mij heb ik het grootste deel van de les gegeven, want de invalinstructrice wist de routine minder goed dan ik :) Ik heb trouwens wel die dag mijn afscheidcadeautjes voor de kids gekocht, dus dat is in ieder geval geregeld!

Woensdag was iets anders dan anders, want in plaats van naar de sportschool en het park gaan ben ik de stad in geweest. Ik moest namelijk afscheid nemen van Bianca, die vrijdag op vakantie ging. Het was erg gezellig en ook zeker jammer dat we elkaar niet meer (zo vaak) zullen zien, maar gelukkig is er skype :)

Donderdag begon een beetje anders dan normaal: de kinderen moesten 's ochtends naar de dokter voor hun vaccinaties voor de vakantie. Gelukkig was David erbij om mee naar binnen te gaan (ik houd niet van naalden) dus ik heb in de wachtkamer gewacht. Het was zo gebeurd en heowel de kinderen de hele praktijk bij elkaar hebben geschreeuwd waren ze weer gekalmeerd toen ze naar buiten kwamen. We waren zelfs op tijd op school! Donderdag was ook de dag waarop ik lang gewacht had: Angela kwam! Ze kwam alleen pas aan het eind van de middag, dus ik heb eerst een afscheidslunch met Matilda gedaan, want zij ging vrijdag naar huis. Het was weer erg gezellig en ook weer jammer om afscheid te moeten nemen, maar het is niet anders. Die avond was Angela er dus en na elkaar 2 maanden

niet gezien te hebben was het weer erg gezellig. Zij bleef tot en met zondag, Richard en Ruth zouden vrijdag komen om te helpen met de voorbereidingen voor het feest.

Vrijdag was het dus niet het normale ritueel van naar de stad gaan en een beetje lummelen. Ik heb namelijk ook meegeholpen voor het feest. Er moest behoorlijk wat gedaan worden, dus we waren de hele dag zoet. En ik had een makkie, want Penny bood 's ochtends aan om Lucas naar school te brengen en 's middags wilde Angela hem ophalen. En hij heeft de hele middag met Ruth gespeeld, dus ik heb niet hoeven werken :) Het was die dag Penny en Davids trouwdag, dus ze zijn 's avonds uit geweest terwijl Ruth en ik celebrity masterchef hebben gekeken :)

Zaterdag was het dan zover: het grote feest! Het begon pas 's middags, dus we hebben de hele ochtend nog gewerkt aan de voorbereidingen. En aan het bezighouden van de veel te opgewonden kinderen. Het feest zelf was een absoluut succes, het was erg gezellig en het was leuk dat er ook wat mensen waren die ik kende. Ik moest die avond echter wel vroeg naar bed, want ik had de volgende ochtend grote wandelplannen. Lucas lag die avond uiteindelijk later op bed dan ik!

Zondag was mijn laatste kans om te wandelen, dus die heb ik met beide handen aangegrepen door de verste wandeling tot nu toe te kiezen, die ook het verste weg lag. Ik ben om 8.00 thuis vertrokken om om 10.30 in Wye, Kent uit te stappen. Ik ben hier een aantal jaar geleden met mijn ouders op vakantie geweest en ik herkende ook stukken van de wandeling omdat ik die toen ook heb gelopen. De wandeling was eigenlijk 18 kilometer, maar ik heb zo'n 8 kilometer afgesneden omdat het behoorlijk warm was en er donderwolken begonnen te ontstaan. Het was wel een prachtige route met uitzichten over de vallei en leuke paden, soms dwars door akkers. Dat is aan de ene kant wel leuk, maar ik maakte de iets mindere kant mee toen ik door een veld moest waar het stro op lange hopen was gelegd om binnen te halen. Ik moest er toch overheen (er was geen andere route) dus ik ben al springend die akker overgestoken toen de boer het stro dat hij al binnengehaald had naar de boerderij aan het rijden was. Ik denk dat ik er als een soort hupsend konijn uitgezien moet hebben, haha! Die middag toen ik thuiskwam gingen de grootouders en Ruth net naar huis, dus hadden we nog net tijd om afscheid te nemen. Toen werd het allemaal opeens wel echt en vond ik het eigenlijk niet zo leuk meer om naar huis te gaan.

Deze week is eigenlijk best wel gemixt geweest qua gevoelens over weggaan. Tuurlijk vind ik het leuk om iedereen weer te zien en weer thuis te zijn, maar tegelijkertijd laat ik ook een thuis achter en zal ik alles en iedereen hier heel erg missen. Toch overheerst op dit moment het ongeduld en het aftellen van de dagen en heb ik heel veel zin in mijn eersteklas eurostartripje!

Het is weer maandag, maar dan zonder koor. Ik heb net mijn eerste dingen in de vacuümzakken in mijn koffer gestopt en eerder deze ochtend voor de laatste keer schoongemaakt. De volgende en laatste blog zal vanuit de trein komen. Zin in!

Tot dan!

Sifra